افسانه‌گرایی و استعاره در فلسفۀ ریاضیات

افسانه گرایی ریاضی از شاخه‌های نام گرایی در فلسفۀ ریاضی محسوب می شود که خود در مقابل واقع‌گرایی (رآلیسم) یا افلاطونی مشربی  قرار دارد.  در اینجا واقع‌گرایی به تعبیر هستی شناختی مطرح است، یعنی این دیدگاه که اشیای ریاضی وجودی واقعی و مستقل از ما دارند. افسانه گرایان صورت ظاهرِ احکام ریاضی را که در آن، اشیای ریاضی با هویت وجودیِ مجرد (یعنی در خارج فضا-زمان) حاضرند،  می‌پذیرند ولی از آنجا که عموماً اعتقادی به چنین وجهی از وجود ندارند، منکر وجود اشیاء ریاضی هستند یا نسبت به آن موضع لا‌ادری دارند. لذا از نظر بیشترِ افسانه گرایان نمی‌توان اعتبار صدق (به مفهوم های رایج) را به جمله های راجع به اشیای ریاضی نسبت داد.در واقع وجه مشترک طیف وسیع  گرایش های مطرح با عنوان افسانه گرایی، اتخاذ جنبۀ منفی کلمۀ fiction به معنای غیرواقعی پنداشتن   اشیای ریاضی است؛ گرچه چنان‌که خواهیم دید، بعضی رویکردها تشابه روایت ریاضی و روایت رمان ادبی را نیز مد نظر دارند و حتی کوشش می‌کنند از نظرات رایج در معناشناسی ادبیات رمانی، در مورد روایات ریاضی بهره بگیرند.